ENRICO, de man die mooie dingen maakt
Castelli rekent op de tekenpen van designer en kleurgenie Enrico Ubezio om verrassend en stijlvol ogende broeken, shirts, sokken, handschoenen en jackets te creëren.
Niet zo heel ver weg van Castelli’s hoofdkwartier in Fonzaso, liggen de Monte Grappa en de Croce d’Aune, twee bergpassen die deel uitmaken van het voorgeborchte van de Dolomieten, jaarlijks het speelterrein van de renners in de Giro d’Italia. “Daar hebben we een testrondje”, zegt Enrico Ubezio. Hij is in de eerste plaats vormgever, designexpert en kleurentovenaar bij Castelli maar hamert er tegelijk op hoe belangrijk het is voor hem om een product te designen dat al een fors ontwikkelingsproces heeft doorgemaakt. “Die ontwikkeling gebeurt daar, op de weg. Nee, niet door mezelf. Mij vind je vooral achter een computerscherm of in het atelier. (Lacht) Ik heb genoeg collega’s die in het zadel kruipen.” De ligging van Manifattura Valcismon speelt dus in de kaart van de kwaliteit van de producten die Michal Kwiatkowski en u dragen. “We zijn gelegen in een bergachtige streek met temperaturen die wisselen van tien graden onder het vriespunt tot veertig graden erboven. En niet zo ver hiervandaan hebben we ook nog de windtunnel in Milaan. Tja, we hebben alles om vol de kaart van de innovatie te trekken. En dat doen we ook. De bedrijfscultuur is dat we een directe connectie maken met wat de fietser ervaart. Het kan niet anders dat dit concrete resultaten en betere producten oplevert.”
Als Enrico al lyrisch is over de inspanningen die worden geleverd om tot de best mogelijke broek of het best mogelijke shirt te komen, wat dan gezegd over zijn obsessie voor kleuren. Het begon al in zijn kindertijd, toen hij van zijn grootvader diens oude stalen fiets kreeg. “Een rode Olmo, dat herinner ik me nog heel goed. Mijn grootvader ademde ciclismo. Hij was ooit zelf wielrenner geweest. Ik herinner me ook de oude wollen truien bij ‘m thuis. En die ontelbare uren dat we gekluisterd zaten voor het tv-scherm. Rai Uno, altijd koers! Soms zelfs tot vervelens toe.” Zelf deelnemen aan wedstrijden zat er niet in voor Enrico. Het drama van Madonna di Campiglio tijdens de Ronde van Italië van 1999, toen rozetruidrager Marco Pantani de wedstrijd moest verlaten wegens een te hoge hematocrietwaarde in zijn bloed, sloeg een diepe wonde bij de Pantani-fan. “Ik besliste die dag om nooit te koersen. Pantani was mijn God.”
Identiteit
Het leven van een wielrenner liet Enrico dan wel voor wat het was, de wereld van kleur en design gingen haast gelijktijdig voor ‘m open. “Ik liep school in het Politecnico in Milaan. Ik ging meubels, stoelen en tafels designen. Uiteindelijk belandde ik hier in Fonzaso. Mijn job? Mooie dingen maken. Altijd een uitdaging, vind ik. Ik probeer ideeën en prikkels die ik opraap uit de wereld van alledag en uit alle mogelijke hoeken van de samenleving te vertalen in een design. Uiteraard zijn er soms belemmeringen: de beperkingen van een textielsoort of het patroon van een stof bijvoorbeeld. Net de drang om er, ondanks alles, het beste uit te puren, stuwt me vooruit.” Gebeten door de design- en kleurmicrobe, zo zou je Enrico het best kunnen omschrijven. “Al kan ik ook de meer sobere designs, zo hebben we er bij Castelli ook heel wat, best appreciëren. Zolang het maar identiteit heeft. Mijn all-time favourites? Pantani’s Mercatone Uno-shirt al zal dat wel een emotionele keuze zijn. Merckx’ Molteni-trui vind ik ook wat omdat het zo eenvoudig is. En Hinaults Renault-Elf shirt, net omdat het zo’n ‘border line’-shirt is. Opvallend maar toch gedoseerd en elegant.”
Credits
Foto’s: Augustus Farmer / Support door Castelli
No Comments